Έρωτας στα χρόνια του FaceBook...

Στα 90s, ήταν οι ιστορίες που τροφοδοτούσαν τα σενάρια των ταινιών τρόμου: Μανιακός serial killer φλερτάρει στα chatrooms τα επίδοξα θύματά του, τα οποία τον ερωτεύονται νομίζοντας πως είναι υπάλληλος γραφείου με καλλιτεχνικές ανησυχίες, και μετά καταλήγουν τεμαχισμένα σε αγρόκτημα του Τέξας...Δυο δεκαετίες αργότερα, είναι οι ιστορίες που τροφοδοτούν τις... συζητήσεις μεταξύ φίλων στα café της πόλης: Τύπος που φαινόταν νορμάλ –αλλά ποτέ δεν ξέρεις, με όλες αυτές τις ταινίες που βλέπαμε στα 90s– μου πόσταρε βιντεάκια στο προφίλ και μιλούσαμε επί ένα χρόνο, μέχρι να μαζέψω όλο μου το κουράγιο, και τους φίλους μου σε απόσταση ασφαλείας, για να βγούμε και να καταλήξουμε ζευγάρι.

Είναι όμως άραγε, πλέον, το internet ένας τόπος –και τρόπος– γνωριμίας όπως όλοι οι άλλοι, ή παραμένουν αυτές οι συναντήσεις ταμπού, τουλάχιστον για γονείς και τεχνοφοβικούς φίλους στους οποίους δεν αποκαλύπτεται η αληθινή έναρξη του ρομάντζου, ούτε μετά από χρόνια σχέσης; Είναι αμήχανη ή αξέχαστη η πρώτη live συνάντηση; Αναπτύσσονται μετά παρανοϊκές ζήλιες του τύπου «όπως φλέρταρε μαζί μου, θα μπορούσε κάλλιστα να φλερτάρει τώρα με όλους τους subscribers του Zuckerberg»; Ρωτήσαμε κόσμο που πέρασε από τις συμπληγάδες του έρωτα στα χρόνια του Facebook και επέζησε, να μας διηγηθεί τα πάντα. «Με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια», που θα λέγαμε και στα 90s.

You’ve got mail…
Πώς ξεκινούν οι γνωριμίες στο Facebook; Μέσω των κοινών φίλων, θα φανταζόταν κανείς. Οι απαντήσεις που λάβαμε, όμως, μας εξέπληξαν. Για τους περισσότερους εκ των συμμετεχόντων μας η ηλεκτρονική γνωριμία έγινε τυχαία –κάποιοι δεν μπορούν καν να πουν με βεβαιότητα πώς ακριβώς. «Ποτέ δεν έμαθα πώς με βρήκε και με έκανε add, δεδομένου ότι δεν είχαμε κοινούς γνωστούς –ούτε ο ίδιος θυμάται, ή τουλάχιστον έτσι λέει» εξηγεί ο Αλέξης, 25 ετών, και οι περισσότεροι συμφωνούν μαζί του, ότι έπιασαν μάλλον τυχαία την κουβέντα με εκείνον/η που θα εξελισσόταν στον «έρωτα που ξεκίνησε από το chat». 

Η Ισμήνη, 24 ετών, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία για το πώς ξεκίνησε η ηλεκτρονική της γνωριμία, που κατέληξε σε σχέση: «Η μητέρα μου μεσολάβησε για να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω e-mail ώστε να του απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις για ένα άρθρο που έγραφε. Ακολούθησε το add» λέει. «Αρχικά δεν με ενδιέφερε καθόλου. Ύστερα όμως από πολλά “καλέ κάν' το accept το παιδί” της μητέρας μου, υπέκυψα. Σκέφτηκα ότι καλύτερα να σε ζαλίζει ένα λιγουράκι παρά η μάνα σου. Τελικά αρχίσαμε να μιλάμε και μου τράβηξε αρκετά το ενδιαφέρον».

Ραντεβού στα (σχεδόν) τυφλά

«Είναι σίγουρα παράξενη και αμήχανη κάθε τέτοια συνάντηση –στην ουσία είναι ραντεβού στα τυφλά. Εντάξει, έχεις δει φωτογραφίες, μιλήσατε κι ένα διάστημα, αλλά την ώρα που βρίσκεσαι καθ’ οδόν για το πρώτο ραντεβού περνούν από το μυαλό σου πολλές υποθετικές προτάσεις, όπως “αν είναι κανένας παρανοϊκός;”, “αν είναι μεταμφιεσμένος φίλος σου και σου κάνει φάρσα;”, “αν έχει έξι δάχτυλα, τρία κεφάλια και το διαστημόπλοιο παρκαρισμένο στο Σύνταγμα;”» λέει χαμογελώντας ο Αλέξης. «Ευτυχώς, δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά, και, επίσης ευτυχώς, οι διαδικτυακές συνομιλίες είχαν ήδη χτίσει ένα κλίμα οικειότητας και υπήρχαν ήδη τα θέματα συζήτησης για να σπάνε οι αμήχανες σιωπές».

«Βρεθήκαμε μετά από τρία χρόνια που μιλούσαμε όλο και συχνότερα, μέχρι που οι συζητήσεις έγιναν σχεδόν καθημερινές» διηγείται η Ναταλία, 28 χρονών, που πλέον συζεί με τον διαδικτυακό της έρωτα. «Προφανώς, την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, ήταν σαν να τον ήξερα».

«Η συνάντησή μας ήταν αστεία θα έλεγα, γιατί εκείνος άργησε λίγο, κάτι που συνήθως κάνουν τα κορίτσια κι όχι τα αγόρια. Ωστόσο, δεν νευρίασα περιμένοντάς τον. Άλλωστε δεν είχα να χάσω και κάτι! Μόνη μου ήμουν εκείνη την περίοδο συναισθηματικά» καταθέτει τη δική της εμπειρία η Βίβιαν, 36 ετών, που είναι εδώ και έναν χρόνο ζευγάρι με το διαδικτυακό της έρωτα. «Τελικά όταν ήρθε, μου φάνηκε αρκετά αγχωμένος, λόγω του ότι είχε καθυστερήσει στο «τυφλό» ραντεβού μας. Εμένα μου άρεσε εξωτερικά και κυρίως συνδύαζα την εξωτερική εμφάνιση με τα όσα είχα αποκομίσει από την συζητήσεις μας μέσω facebook chat. Πήγαμε για καφέ, όπου για έναν περίεργο λόγο ο χρόνος κυλούσε γρήγορα και ευχάριστα. Χωρίς πολλές παύσεις και με αρκετά χαμόγελα, και από τις δυο πλευρές».